Παρασκευή 3 Αυγούστου 2007

Για ποιον χτυπάει η καμπάνα;


Τ' ακούσατε; Τ' ακούσατε;
Για ποιον χτυπάει η καμπάνα;
Καλά. Επειδή είστε καλά παιδιά θα σας το πω.
Για την καμπάνα όμως. Όχι για το μπουκάλι.
Λοιπόν που λέτε, δεν ξέρω τι γίνεται στα παρασκήνια με τους συγγραφείς, εγώ όμως κατάφερα να πιάσω λαυράκι στις κρυφές συναντήσεις των βιβλίων τους.
Τα είχαν καλέσει για φωτογράφηση, μα αυτά όταν συναντήθηκαν άρχισαν να λένε τα δικά τους και δεν άφησαν την φωτογράφο να δουλέψει με την ησυχία της.
Έλεγαν, έλεγαν, γλώσσα δεν έβαλαν μέσα!
Αφού ζάλισαν κι εμένα, σας λέω, που παρακολουθούσα κρυφά!
Άλλο μίλαγε γι' αγάπες, άλλο για φιλίες, άλλο για έρωτες, άλλο για μοίρες, άλλο για χαμένες βιβλιοθήκες, άλλο για γιατρούς, άλλο για πολιτικούς, με ζάλισαν σας λέω!
Βαβέλ σας λέω!
Είδα κι έπαθα να ξεμπλέξω.
Και κουτσομπόλικα! Άλλο πράγμα! Που να σας λέω!
Λένε, λένε, τα γράφουν κιόλας και προδίδουν τα αφεντικά τους. Οι συγγραφείς τα εμπιστεύονται κι αυτά τα μαρτυριάρικα, όλα τα λένε! Ανοιχτά βιβλία ρε παιδάκι μου!
Και το κυριότερο, γίνονται και φίλοι! Δεν τα είδα να μαλλιοτραβιούνται μεταξύ τους! Εγώ ψέματα δε λέω. Πάντως ή στο ράφι τα βάλλεις, ή στην άμμο, ή στην Ανατολή, όπου και να τα βάλλεις, αυτά δεν κοιτάνε την θέα! Κοιτάνε να μιλήσουν!
Ά πα πα! Δεν έχω ξαναδεί τόσο φλύαρα προιόντα!
Εγώ πάντως θα σας δείξω τις συναντήσεις τους. Λάδωσα την φωτογράφο και τα έδωσε πρώτα σε μένα τα ντοκουμέντα.
Για σας δουλεύω! Τι νομίσατε;
Πάμε λοιπόν!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου