Μετά από ένα χρόνο και πέρασα από δω να βάλω ετικέτες στην ΑΝΑΣΑ.Ήθελα να βάλω μια τάξη σε όλα μου τα μπλογκ.
Αν δεν ξέρεις, παιδεύεσαι πολύ κι εγώ έχω κουραστεί πολύ όχι μόνο για τα όσα εσείς βλέπετε, αλλά και γι' αυτά που δεν βλέπετε.
Τέλος πάντων!
Ήθελα και παιδεύτηκα.
Δεν μου το επέβαλε κανένας!
Ολοκληρώνοντας στα μπλογκ μου τις ετικέτες και ειδικά στην ΑΝΑΣΑ, είδα ότι ήμουνα καλός ΝΤΕΛΑΛΗΣ!
Και ειδικά κάποιοι συγγραφείς δεν πρέπει να έχουν παράπονο απ' το κυκλάμινο!
Τους τίμησα δεόντως κι αυτούς και τα βιβλία τους!
Τουλάχιστον, μπορεί να γέμισα την μπλογκόσφαιρα, μα δεν νομίζω ότι άφησα πίσω μου σκουπίδια ή ότι την "λέρωσα".
Νιώθω όντως υπερήφανη για ότι αφήνω πίσω μου!
Ευχαριστώ όλους όσους στάθηκαν ή στέκονται στην Ανάσα!
Υγ. Το τελικό συμπέρασμα "Αν άξιζε", θα το συζητήσουμε άλλη στιγμή, ίσως και σε άλλο μπλογκ...
***
Υγ. 1 Μάρτη 2015(ξημ. Κυριακής)
Πάλι διορθώνοντας... τα νέα κουμπάκια του μπλόγγερ, που όλο εξελίσσεται, στο ίδιο συμπέρασμα καταλήγω.
Νιώθω, όντως, υπερήφανη!
Νιώθω, πραγματικά, πως "ξεχρέωσα" και με το παραπάνω!
Έχω δυο μέρες που παιδεύομαι πάλι με το παρελθόν, είχα ξεχάσει πολλά, ακόμα και τα πρώην δικά μου και θυμήθηκα ένα τραγούδι που το βρίσκω πολύ εγωιστικό, κι όλο έλεγα θα τ' ακούσω, να θυμηθώ, τι ακριβώς λέει!
Πήγε 4 και 42, όμως και το ανεβάζω εδώ, έτσι για να "ανεβάσω" λίγο το ηθικό του κυκλάμινου που τσαλαπατήθηκε απ' την κοσμοσυρροή.
Μπορεί, αν τ' ακούσει, να τολμήσει να σηκώσει κεφάλι...
Ποτέ δεν ξέρεις!
Καλά τα λέει! (Γι' απόψε, για τα μποφόρια μου!...)
Ήταν όμως, κι αυτό δίπλα!
Για ένα τίποτα, δεν αξίζει να πικραίνεσαι, για τίποτα!
Είχα ξεχαστεί τόσο πολύ με τις ρυθμίσεις, που δεν άκουγα μουσική!
Απίστευτο!
Τόσο μέγα το σοκ!
Πού να τα βρω τα κέφια;
