Μαζί

ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ "ΚΑΙΤΗ ΛΑΣΚΑΡΙΔΗ"

Άργησα πολύ να ανεβάσω το πρόγραμμα σεμιναρίων και εκδηλώσεων της Βιβλιοθήκης "Καίτη Λασκαρίδη", αλλά ποτέ δεν είναι αργά!

Απορία

Έτσι κάνουν οι βιβλιοκριτικοί; Μα την αλήθεια, αυτό δεν το ήξερα!

Εφημερίδα Ν. Τύπος

***

Με ρώτησε μια μέρα ένας συγγραφέας αν διάβασα ένα άρθρο του στην εφημερίδα και πριν καν του απαντήσω: "Ναι και μ' άρεσε πολύ!" τον άκουσα να λέει μόνος του: "Ξέχασα! Οι συγγραφείς δεν διαβάζουν τους άλλους συγγραφείς!"

Κουφάθηκα τότε με τα λόγια του!

(Βρεθήκαμε τυχαία σε μια ταβέρνα και δεν μπορούσαμε να συζητήσουμε πολύ, δυστυχώς! )

Του είπα πως είχα διαβάσει το άρθρο του και δεν το πίστευε ο άνθρωπος!

Μου είχε πει ότι "διαφέρω" (κ.λ.π), αλλά σήμερα διαβάζοντας αυτό, τον θυμήθηκα!

Πόσα έχω να μάθω ακόμα για τον κόσμο του βιβλίου άραγε;

ΔΡΩΜΕΝΑ Ένα περιοδικό για το θέατρο

Άργησα να το δω αυτό το ποστ του Νίκου, αλλά ποτέ δεν είναι αργά!

http://nikoslagadinos.blogspot.com/2007/11/blog-post_22.html

Αναζήτηση νέων συγγραφέων

Οι εκδόσεις ΤΖΙΒΑΝΗ αναζητούν νέους συγγραφείς.

96 χρονη μπλόγγερ!

Χάρηκα τόσο πολύ όταν διάβασα στο περιοδικό ΕΤ weekly για

αυτή τη γιαγιά:

http://amis95.blogspot.com/

την κυρία Maria Amelia LOPEZ (Μαρία Αμέλια ΛΟΠΕΖ) που στα 96 της μπλογκάρει, που δεν φαντάζεστε!

Να τα χιλιάσει και να γράφει πάντα! (και ας μην τα καταλαβαίνω!)

Μακάρι να ήταν έτσι δυναμικές και αισιόδοξες όλες οι γιαγιάδες του κόσμου!

Το νεραϊδο-ημερολόγιο στον Βόλο

Απόψε που δεν δουλεύω, αφήνω στην άκρη τις δουλιές του σπιτιού (αυτές δεν τελειώνουν ποτέ!) και αφιερώνω την βραδιά μου στα μπλογκ μου και στους φίλους μου.

Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω από που ν' αρχίσω!

Θα τα πάρω με την σειρά.

Εγώ τις υποσχέσεις μου τις κρατάω και παρόλο που απεργούσα (συν έλλειψη ελεύθερου χρόνου, βεβαίως βεβαίως...) δεν μπορούσα να μην φωτογραφήσω έστω και βιαστικά το υπέροχο ημερολόγιο του μελομένου με τις νεράϊδες του και τα ποιήματά του!

Βρήκα μια γωνιά στα ΕΚΤΑΚΤΑ και τις ανέβασα. Τώρα μπορείτε να τις δείτε κι εσείς:

http://ektaktaperistatika.blogspot.com/

Η αρχική μου σκέψη ήταν να τις σβήσω αφού τις δει, αλλά και λόγω του ότι είμαι τύπος που δεν σβήνω εύκολα το χθες και για να προλάβω όσα θέλω απόψε, το αφήνω ως έχει.

Καλοτάξιδο το ημερολόγιό σου μελομένε μου:

http://neraidokosmos.blogspot.com/

ΕΛΕΥΘΕΡΟ το "Γράμμα στη μάννα... με δύο ν"

Από χθες τ’ απόγευμα Τετάρτη 14 Νοέμβρη 2007 και ώρα 6μ.μ. το βιβλίο «Γράμμα στη μάννα… με δύο ν» καθώς και τα πνευματικά δικαιώματά του, είναι «ΕΛΕΥΘΕΡΑ»!
Μαζί τους κι εγώ!

Κάποια προβλήματα προκύπτουν σ’ αυτή τη ζωή -μάλλον- γιατί πρέπει, γι’ αυτό και λύνονται μόνα τους, εκεί που εσύ βλέπεις αδιέξοδο…

Μάιο του 2006 βγήκε η τρίτη έκδοση αυτού του βιβλίου
(τις προηγούμενες δύο τις έβγαλα μόνη μου)
απ’ τις εκδόσεις ΚΑΛΥΔΩΝ, του κ. Λευτέρη Καπώνη, απ’ την Αθήνα και η συγκίνηση και η χαρά μου, τότε, ήταν μεγάλη. Την μάννα θα την μάθαιναν και πέρα απ’ τα δικά μου «χωρικά ύδατα» και την ευκαιρία της ζωής μου, μου την έδινε

αυτός ο άνθρωπος, Αυτός:
Συγγραφέας:
http://www.livanis.gr/ViewAuthors.aspx?ValueId=29704
Σεναριογράφος: http://www.senariografoi.gr/script.php?l=gr&p=membersDetails&member=27


Ήταν μεγάλη τύχη…
Αυτή η τύχη όμως, κράτησε πολύ λίγο, γιατί δεν είχα υπολογίσει ότι τα άλλα ταλέντα του κυρίου Λευτέρη (και είναι και πολλά!) θα του έκλεβαν χρόνο και τα βιβλία μου, (όχι μόνο τα δικά μου, αλλά και άλλων νέων συγγραφέων) θα έμεναν στην αποθήκη…
Δεκαοχτώ μήνες έκανε υπομονή η Μάννα, για να πάρει τα δώρα της (δωρεές στη μνήμη της - οι παλιότεροι ξέρουν), άλλο τόσους μήνες υπομονή έκανα κι εγώ.


Πονούσε πολύ…
Μέχρι χθες.
Συναντηθήκαμε και μ’ ένα «χαρτί», χαμόγελα και ευχές, μας ελευθέρωσε!
Ένας άνθρωπος της τέχνης, όπως είναι ο κύριος Λευτέρης, κλείνει τον του εκδοτικό και δε θα μπορούσε με τίποτα να πολτοποιήσει τα όνειρα, τις σκέψεις και τις ζωές τόσων ανθρώπων!

Ευχαριστώ από καρδιάς, κύριε Λευτέρη!
Εύχομαι κάθε ευτυχία και επιτυχία στη ζωή σας και στην καριέρα σας!
Κι αν με τις εκδόσεις δεν καταφέρατε όσο θα θέλατε, δεν πειράζει!
«Πολλά καρπούζια σε μια μασχάλη… δε χωράνε!» Έτσι δεν λένε;
Άλλωστε, εκδότες υπάρχουν τόσοι πολλοί! Από καλούς συγγραφείς και σεναριογράφους πάσχουμε.

Σύντομα τα υπόλοιπα βιβλία θα είναι στα χέρια μου. Έτσι το ‘θελε απ’ την αρχή η μάννα. Τα βιβλία της μόνο να χαρίζονται!
Γιατί η μάννα με δύο ν, δεν υπήρξε, ούτε για να πουληθεί, ούτε για να αγοραστεί, αλλά για έναν άλλο ιερό σκοπό κι όπως φαίνεται, θα τον πετύχει και φέτος!


Η περιπέτεια αυτού του βιβλίου είναι μεγάλη κι αν είμαι καλά, κάποτε θα την γράψω. Ναι, εκείνο το βιβλίο, όπως και οποιοδήποτε άλλο, θα «πουλιέται» και θα το βρίσκετε εύκολα.

Πλησιάζουν τα «δώρα» της και είμαι συγκινημένη με τις εξελίξεις.


Μπορεί τα υπόλοιπα προβλήματα με τις κορύνες κ.λ.π να συνεχίζονται, μα κέρδισα μια «μάχη» και πήρα δυνάμεις για τον «πόλεμο», αυτόν που λέγεται ζωή και επιβίωση.

ΑΠΕΡΓΙΑ

Ενώ τα κυκλάμινα στο Πήλιο είναι στο φόρτε τους, το κυκλάμινο Κατερίνα αποφάσισε να σωπάσει και να απεργήσει, ως βουβή διαμαρτυρία για το έγκλημα που γίνεται τον τελευταίο καιρό στο Βόλο με τις κορύνες.


Κάποιοι αποφάσισαν, χωρίς να ενημερώσουν και χωρίς να δώσουν χρόνο στους καταστηματάρχες να ρυθμίσουν τη ζωή τους.
Δεν τους ρώτησε κανείς πως θα ζήσουν.
Δεν τους ρώτησε κανείς αν έχουν παιδιά που σπουδάζουν.
Δεν τους ρώτησε κανείς αν έχουν δάνεια.
Δεν τους ρώτησε κανείς αν ακόμα και πριν τις κορύνες τα έβγαζαν πέρα οικονομικά.


Έτσι απλά, μια ωραία πρωία, λες και είχαν να κάνουν με πρόβατα, έβαλαν φράχτες που μας λένε:
«Απαγορεύεται η στάση και η στάθμευση!»


Κλαίνε οι καταστηματάρχες που ήδη τους «έφραξαν» τον δρόμο της επιβίωσης. Τρέμουμε οι υπόλοιποι για την μέρα που ξημερώνει, περιμένοντας και ελπίζοντας να μη δούμε μπροστά μας τις κορύνες και τους πελάτες να μας χαιρετάνε βιαστικοί…


Δεν αντέχω άλλο το «ΘΑΝΑΤΟΣ» που αποφάσισαν μια ομάδα εκλεγμένων ανθρώπων. Δέχομαι τους λοιμούς, σεισμούς και καταποντισμούς. Εκεί έχω να κάνω μ’ ένα Θεό, την επανάσταση της φύσης και την μοίρα μου. Δε μπορώ να κάνω κι αλλιώς. Το «αποφασίζωμεν και διατάσσωμεν» όμως από ανθρώπους, σε μια χώρα δημοκρατική, δε μπορώ να το δεχτώ.


Σιγά τη μεγάλη πόλη και το κυκλοφοριακό της! Λες και ζυγίζεται το να φτάσει κάποιος ένα δεκάλεπτο νωρίτερα σπίτι του, με το να καταστραφούν οικονομικά δεκάδες οικογένειες!
Ήδη κάποιοι κλαίνε. Σύντομα θα είμαστε πιο πολλοί.


Έτσι είναι οι λύσεις προβλημάτων;
Νοιάστηκε κανείς πως θα ζήσουν αυτοί οι άνθρωποι; Βρήκαν άλλες λύσεις ώστε να μη βρεθούν τόσες οικογένειες στο δρόμο;


Προτείνω να ξηλωθούν όλες οι κορύνες και να βρεθούν άλλες λύσεις για το κυκλοφοριακό του Βόλου.


Ως τότε, μαράθηκα… και σιωπώ.
Δεν αντέχω αυτή την ανασφάλεια που προέκυψε στη ζωή μου, έτσι, ξαφνικά, γιατί κάποιοι έτσι εύκολα αποφάσισαν.

Τάσος Λειβαδίτης στην εαρινή συμφωνία

Σε όσους αρέσει η ποίηση και ο Τάσος Λειβαδίτης, εδώ:

http://many-books.blogspot.com/2007/10/blog-post_29.html

κι από κει, εκεί που μας στέλνει το εαρινάκι μας!